Viens

Papier, pastel

Viens, wiem
że nie wrócisz
viens, wiem
że wrócisz
we śnie

A tu
właśnie
na nic me
wołanie cię

Viens wiem
próżne me łzy
viens wiem
muszę zatopić je
w me sny!

Tam z tobą tam tobą
syce się na nowo
kolejną nocą
wciąż na nowo
wyśnionym mym snem
boska istoto!

Przezroczem
duszy mej okiem
przyciągam cię!
I ciągnę do wyjścia
serca mym wzrokiem

Gdy czuję że wnet obudzę się
i wieka otwieram mego oka
czar pryska!
I wszystko się rozmywa

A ja wciąż liczę na cuda
na zesłanie anioła
pragnąc michała anioła
objąć w me ramiona!

Byś ze snu
byś z niego wyłonił się!
Jak venus z piany
jak chrystus zmartwychwstały
cudownie
i na jawie kto wie
objawił się łaskawie
tuż przy mej porannej kawie

Ale nie
nie ma cię!
A może siedzisz
tu przy mnie
myślą umyślną
serca energią
i duchem
i dziwujesz się
jakie to dziwne
nie ujawniając się

Więc wsłuchaj się boże!
W me słowa z łaski swej
w mój ból bolesny bój
w mój niemy lament
zdany na twą łaskę
w który zanurzony
którym odurzony
każdy mego bytu
ułomny ułamek

Boże przewielebny!
Pchnij w me ramiona
mego anioła!

Pchnij mnie nim!
Jak morderca nożem
jak amor strzałą
strzel mnie nim!
Jak zeus błyskawicą
grzmotnij!
I zabij mnie nim!
Tym miłosnym piorunem
bym ku cię wzniosła się
opiorunowana

Nim zabije mnie tamten
swym złym nie tym co ty
boskim a grzesznym
pchając w me ramiona
podstawionego
pchając w me wymiona
szatańskiego anioła

Nie pozwól dać się zwieść!
Odganiaj jak rycerz
wycinaj wrogów mego serca
którzy chcą je tylko
tknąć i opluć

Wiem, że tkasz mu już
puszyste skrzydła z obłoków
by jak ptak sfrunął tu z olimpu
by zstąpił i dziękczynny toast
ze mną za ciebie pił
pod osłoną twego ego
anioła syna bożego

I. G. W. T.