Smutencja

Sparzona smutencją ona

Tektura, tech. mix

Chodzi o to 

by sparzyć się

czasem

wrzątkiem wątku 

esencji tej egzystencji 

matoułku 

i wzdrygnąć 

oświeconkiem się

zrzucając z się

płaszczyk 

przytłaczający

mienie me i Twe

by zrodziła siła się

i ze smutku wyswobodziła

beznadziejnej udręki

bezsensownej męki

drążącej wątłości 

me i Twe

na co dzień

wyskokiem 

niezachwianym

wcale nie 

napojem 

wyskokowym

powodowanym 

a słowem mądrym 

i rześko śmiałym

jak słoneczka miłego 

oto to 

pocieszne powitanie 

co ciemnice mego 

i Twego lica 

jasnością roztrwoniło

Twe serce

I me prędzej

nie radością 

przesiąknięte

w niwecz precz 

prysło

jak złe zaklęcie

nim nie zapadnie

zmierzch

ten kosmaty

a przykry zwierz.

I nie ma co .!.

łakać bo

mym kruchym zdaniem

to nie ładnie :-) 

a przecie być ma

jak ta piękna ćma :-)

wprost dokładnie ładnie 

co jezdnią czasem się ona 

wałęsa zagubiona.