BARdzo twarzowo do 3 grudnia.

Żałość

Papier, pastel

Poprawinki Paulinki

tech. mix, papier

Zbuntowana

papier, kredki, farba

Wylegiwanko

tech. mix, papier

KING SIZE

Karton, tech. mix.

WIDZĘ

.

Lekturka z im-petkiem

Tektur, pastel, farba

Śpiochy

Papier A3 tech. mix. 

Doborowa załoga na łajbie spiekła się

Sir Brunatny Baron i jego wielki błąd

Sir Wielbłąd

Szyper Samo Zło

Dumna zaduma 

Do raju pomału

Żegna Ju ba Ju

Bo spada po mału

Do raju nie na haju

W orficzno morficzną

Ciemniczkę nieznaną

W błogości radości

Li w smęty odmęty

Daleko od dnia mety

Spada po mału

Szurnięta

Szurnięty

I Ty.!.

W celi

W celi

A w niej

Życie się mieli

I? :

Ulatnia się aura niczym wystraszona sarna

W ciszy wytężając swe milczenie

Stopniowym unicestwieniem

Zamykając się i Cię w niej.

Cisza! Brak!

A za nią bezwład

Skazuje mnie i Cię

Bezwiednie na się Bracie.

Pełna tęsknoty

Za czymś w oddali się skrzącym

Ona to czuje i On to czuje

Dusząc się.

Morderczo kołacze

Domagając zwolnienia

Z wiecznego łaknienia

W masywie nienasycenia

Wywaru serca.

Z przechyle Jego

W próżnie jej przelewa

A ta wypełniona poczyna pląsać

Rozszarpując otoczkę niemożności

Wykluwa się przed Nim.

Tak tkwią milczeniem ujęci

Spowolnieni poza czasem

Nie skażeni jego wpływem

Czują się nawzajem.

Wino się wchłonęło z łbem przepranym

Pustka nastała ogołocona z nasycenia

Ostali się sami tkwiąc w oddali.

Czekanka

*

Zasiedziała 

za się działa 

a nie łgała 

jej smutna gała 

a drgała i łkała 

jak dziecię

z zacięciem

bawiące się

żyłki cięciem.
*

Bristol 100/70, tech. mix.

Janek Zielony padł!

Janek Zielony padł!

Bum! Czy to sen czy jawa?
Bum! Czy to piła czy kosiarka?
Bum! Oby tylko trawka!
Bum! Wstaję!
Bum! Patrzę!
Jestem egzekucji świadkiem!
Rąbią mi!
Historycznorodzinne wspomnienia!
Aż serce się kraje! Dusza zamiera.
I tylko bezsilny krzyk!
Z mej piersi się wydziera
Co łzawy potok wycisnął z mych ocząt
Gdy mój Janek Zielony - Wielkolud niezawiniony
Ostoja ma opoka od tylu lat - pada ogłuszony
Prze - po - ło - wio - ny!
Taką potęgę… jak mogli!?

Wcale się nie bali!
Bo przed zbrodnią pewno się urąbali!
I na pijaka tak rąbali!
Mego jedynego Janka Zielonego!
Przyjaciela wiernego
Kompana trwałego
Bodygarda osłaniającego
Swoistym rozłożystym konarem
Stał z umiłowaniem jak Romeo
Pod oknem zawzięcie
Chroniąc mnie z zacięciem
Przed widoku szkaradą
Romantyczną aurą okraszał
Przed ukropem czy potopem
O każdej porze we dnie i noce.
To pod Nim urządzały się libacje.
To pod Nim robili ci co się nie wyrobili.
To na Nim spoczywałam wzrokiem.
Gdy utrwalałam na szarym kartonie.

Wystarczyło spojrzeć na Niego!
Ah, Romeo!
Wystarczyło słyszeć śpiew ptaków Jego!
Ah, Romeo!
Za jakie grzechy skazanyś Męczenniku!?
Na wyginiecie przez wycięcie!
Leżysz mi tu niemrawy
Pod oknem martwy.
Jak mój Mr Chomik
Pod Cię ongiś pochowany
Co wieczny odpoczynek raczy.
Dziś już nie ma Was z nami!
I pozostałych współbraci.
Ani tego ani tamtego.
Nie ma i nie będzie żadnego!
Ani mnie ani Cię!
Cały świat wyrąbią!
Ale to już bombą.

Teraz słyszę tylko piłę!
Co i mnie rąbie!
Gdzie w jej dźwiękach łzami tonę!
Po Tobie.
Na wskroś przepołowiona tak ułomna.
Na co mam patrzeć?
Gdy Cię tu nie ma?
Na tory! Na tory!
Oh, Janku Zielony!
Wielkoludzie niezawiniony.

(PKP nagle, po 100 latach przypomniało sobie, że drzewa nie mogą stać bliżej niż 15 metrów od torów). 

Czekanica damska

W celi

Dla obłąkanych?

Na wyimaginowanym obłoku

Wymarzonego widoku

W celi

A w niej ?

Życie się mieli.