Transowa czekanica

100/70, brystol, tech. mix

.!.~~>>Transowa czekanica <<~~.!. 

Gdzie
między pomiędzy
zachód Słońca
malinowo-gorący .!.
Gdzie
ona słodki snu
smutek
dzierży bez odzieży
Gdzieś
blisko Tego
Słońca malinowego
w śnie Jego
Sir Morfa Złocistego .!.

Sercowo

fotopaint

>>

Czekanka na wybranka

na Złotego Morfa Panka

co skrzy się w oddali

machając senną

seledyną jedyną

swą romantyczną

maga peleryną

gdy ona myślą

poharatana cała

bo emocją piała

nutą swą smętną

a jakże tęskną

o niemy beton.

Aż spłynęła na nią

nie lada pochwała!

a może jej się 

ona przywidziała?

i gdzie nie gdzie

występuje na niej

serca barwa ta

rumiana

co z minutką każdą

blaknie 

jak trwanie jej

i oniemiała 

jest teraz cała 

i biała.

Morfie:

Janie Panie .!. 

ja nie kłamię .!. 

i nie palę .!.

Janie Panie .!.

Morfie.

<<

Marzonkiem pływająca

100/70, brystol, tech. mix

Marzonkiem pływająca

troszkę chichocąca

jak Doktor Chichot

troszkę łkająca 

jak Pokahontas

a brylująca po emocji 

balansująca skrajnie

rozpłynęła jaźń jej się 

i marzonkiem pływa 

w lawie jawy 

krwistej myśli swej

pomyślnej że hej

i nie pomyśli 

a już tonie!

w miłosnym tonie

bo na rekina

co porwał ją do kina

bojaźni jaźni swej

odwraca się

i zatraca ją w niej

w jaźni swej krwistej

i na Niego nie zważa 

bo w Nim jest cała 

zwarcie zawarta 

bo nie na żarty

pożarta w bestii tej 

zahipnotyzowana

i nadal Go poważa

chora ona?

że za rekinem kona?

co ku niej czyha 

i śmiertelnie 

do niej wzdycha

jak ona za Nim 

rutynowo zdycha

i On .!.

co grasuje za nią

by ją chapnąć 

by połknąć 

by na ląd

wybełtać ją .!.

by sama sobie 

po Nim łkała

ta miła mała .!.

taki los nimfy

nimfaktyczny

że hej .!.

dobrykus .!.

przecież 

dzień dobry jest .!.

Dep(r)eszowska róża

Oczko zakazane

foto

Deprechy historia

100/70 brystol, tech, mix

....
On li ona
niekończąca się
deprechy historia
jedno z dwojga
iście samotniście
wzrokiem dyryguje łzom
pląsającym niemo falom
co płaczą tańcząc
jak ona li On
tańczą siłą bezwładną!
bo czy to On?
czy to ona?
tak w wieczność
horyzontu wpatrzona?
czy jej
czy Jego
postać to
w smutencji pogrążona
w niebyt rzucona
jak smutna szara chmura
co płynie przez wiatr
bezwładnie a nieustannie
pędzona
gdzie z wycieńczenia
tęsknotą wieczną
za tym Złotym Morfem
jej sennym Słońcem
w koszmarze sennym
chowającym się
za inną chmurką
skrapla się
jej łzą nocą
by wchłonąć
choć smutkiem Go
by wydać owoc
a nie by poszło
na czczo i to!
lecz gdzie On?
gdzie jest On?
czy tu ?
czy tam?
czy tam gdzie....
ciszę tylko czytam?
nie ma Cię!
nawet w niej!
i mnie też!
he he
bo spadam
bo rozpadam
bo tnie!
ona mnie!
i Cię też!
więc rozkładamy
niemo się
do tracenia
do zatracenia
nie wiedząc że
czynimy zbrodnię tę!
więc witaj w klubię!
gdzie niema mowa ma
tra la la!
pustkę roznosi
padam pada ja!
czczym gestem
co pustym echem
serduszko tarmosi
mi i Ci!
potworkowi
hybrydalnemu
a idealnemu
co trochę w niej
- Jego
a trochę w Nim
- jej
o jej!
po części
ich części
zawierają się!
rutynowo tracąc
nawzajem się!
na cichej wsi tej
rzuceni z dala od się
w niebyt
ot tak
w ten byt.
....
Ent .!.
dobranocki nocki tej
dobrej że hej .!.
niech echo jej
radosne a znośne
niesie się nośnie
a radośnie .!.
....

Nad wodą ona

brystol 100/70, tech. mix

Ona!

Nad wodą wielką a czystą
nad modrą mądrą i wieczystą
na skale skalanej żalem
pomiędzy niebem a tęskną
zwęgloną smutkiem glebą

Ona!

w samotnicy pogrążona
smuteczkiem oblężona
refleksem refleksji okraszona
opuszczona to serca żona
smutencję dzierży

Ona!

i puszcza ją z wiatrem
co wwierca się wirem
i odpływa z prądem
gdzieś w nieznane
gdzieś gdzie

On!

Złoty Morf
jej wybranek
snu obrazek
wita samotnie
noc i ranek.



fotopaint

PostWalentynkowo

fotopaint

Na taboreciku

100/70, brystol, tech mix.

.!. Z kryzysu się
wyjście szykuj ę
ale póki co
na taboreciku się
leżakuj ę .!.



100/70, brystol, tech mix.

<
Nimf Pan Jan
Jan Pan Nimf
<
Rozmarzona ona
rozpływa się na płachcie
tęsknicy niesłychanej
gdzie rąbie ją siekiera
ciszy martwej
krojąc żywcem mózg
napastuje duszę jej
że aż dusza dyszy
a ciało drży
jak ptasiek na uwięzi
lub jak smutny pies
co chciałby po łące
pohasać se
a nie ku nóżce
jak niewolnik
a ciało jej drży
niepokój
w trzewiach dzierży
że odpłynąć nie może
w te senne przestworze
w te marzenia morze
gdzie czeka On
ten Złoty Morf
zarzucający linę
z oddaniem
ze swego złotego
włosa mocnego
a wiecznie długiego
z wiecznej oddali
która coraz bardziej
oddala się i ginie
i tylko ten dym
szarej mgły
przestrzeń niema
ta pusta deprecha
cha cha cha
co rozmyła wszystko!
jak fala jak wiatr
co zmyły egzystencji
kikolwiek ślad
a ta lina złota
ten sznur
utkany z wrażliwych
złotych jego odnóg
przecież lśni!
nadziei gwiazdą
w nocy księżycem
siłuje się ona
by tego punktu
nie skonać
jego punktu
jakby po skale jego
w pocie czoła
z zacietrzewieniem
wspinała się
i na jedyną tylko
wyrwę możliwą
trafiła by wejść
a nie w czeluście
z kretesem
w dół
w ból
ześlizgnąć się
<
i taka bezwładna miazga
jeszcze widzi ten punkt
tą złotą skrzącą się
linię życia
z Jego włosa
z kuca kuca
Jego długiego
a złotego
co z oddaniem
On niczym męska
Roszpunka
jak wybawiciel
zarzuca jej
tę linę z kuca
ten co w oddali
kuca ku niej kuca
lecz daleko
daleko daleko
i nie lekko
lekko lekko
stał się jej
męskim wydaniem
Męska to Nimfa!
Pan Nimf Jan!
Jan Nimf Pan!
Jam Nimf Jan!
Jam Jan Nimfa Pan!
a może ona?
jest Nim!
tym żeńskim stworem
hybrydalnym potworem?
i ona kuca
ze swym kucem
do skoku przymierza
marchwie wyciaga
każdego dnia
nocy każdej
ale na jawie zwinięta
zwyczajnie w kłębek
kuc kuca
z boku na bok
się przeżuca
i wstaje!
cała zamroczona
wysiłkiem niebywałym
po omacku
w ciemnościach
się błąka
w mrocznych
przyziemnych
pląsając łąkach.
<
A może ta łąka
to są te złote
kuc kuce
Jego kuce
mrokiem obleczone
te stogi
ta pszenica?
<
Kuniec kuca
bajki tej nieco
tęskno-ckliwej
hej hej .!.
>

Jucha bucha

fotopaint

Kapu kapu kap kap

i nie po strachu chu chu 

bo nie wiadomo czemu 

z noska nimfy stale 

jucha bucha cha 

buch buch 

kap kap

i do 

pniaka 

pewniaka 

a drewniaka 

raka nieboraka 

przywiązana jest na 

fest i the best bestią jest .!.

Syrena polska

100/70 brystol, tech mix.

Syrena usychająca
na lądzie leżąca
prawie odpływająca
ku krainie morskiej
myślą się wybijająca
gdzie Morf Pan Jan
Złotowłosy
o wiecznej ich długości
jasny i radosny
wszechwładnie a dumnie
już nie ponury
tam sobie panuje
i zacnych gości
tam sobie przyjmuje

Nimf z róż

fotopaint

Nimf w Nimfaktycznej sukni 

rzecze Very łkaniem Merry 

wzruszonym okiem 

a poruszonym nosem

wonią świeżych róż 

i ani rusz i cóż .?.

nóż .!.

Papruś

Olej, płótno, brokat

Serduszkowo

fotopaint

Poeta i ochroniarz

Marsyliański poeta na plaży Du Prado 

i nasz 

osobisty marokański ochroniarz- Amid- nieco załamany ale zawsze pocieszny.

Przez nas dokarmiani, kremikiem z kasztanków. Jeszcze nie było tego łobuzerstwa dzikiego .!. Algierczyki- miłe były to chłopczyki. Się ochoczo z nami bratały, codziennie nas odwiedzały i spoufalały, gdy oceanu fale dziko tańcowały i nam słony wiaterek w nozdrza upychały i w kółko, wieczorkiem, gdy zachodzik słonka oranżowo-różowego na plaży wygrzanej, po szamańsku, z nami zasiadały- chłopaki te ciapate i się z Olą i mą osobą- nieco śmiało śmiały. Choć zazwyczaj byli jacyś przygaszeni, jak rozżarzony węgiel co się kopci a hajcuje powoli, z dala od swej rodziny, młode były to istoty.. bezdomne niektóre . Poeta ten czerwony- niegroźny, diabeł- anarchista z obrazka, gardził cywilizacją- degeneracją i całą kapitalistyczną nacją i ułożył dla mnie francuski poem i go zdeklamował, na żywo nam, w rytm bicia fal o ostrą, big skał .!.