Myśliciel złoty a zatroskany

100/70

Pną się do góry
wbijając na to specjalnie
zapuszczone pazury
by nie przepaść w tłumie
masy ciemnej
wyrządzają bratu krzywdę
a tym samym sobie
nieświadomie.

Och błazny słabej woli….!.
Żal mi Waszej ciągłej niedoli .!.

A z odwrotem jej
krzywdy tej
jest nieco trudniej
zapadają więc
w letargu zbrodni
niszczącym ich
własne mienie
co przejmuje:
dusze osłabione
umysły otępiałe
serca tlące
gasnącym ciepłem.

Och błazny słabej woli….!.
Żal mi Waszej ciągłej niedoli .!.

Obezwładnieni cofają się
zamroczeni we wspólnej ciemni
gdzie szansa jest Słońcem
co rzuca im niezapominajkę Świata
z którego wypchnięci własną postawą
naganną a słabą.

Och błazny słabej woli….!.

Troszczy się Piękny Myśliciel złoty:

Żal mi Waszej ciągłej niedoli .!.

Gdzie:
NASZ Obraz NAS
jest odwrócony.

Wstaje
Piękny Myśliciel Złoty
bo oświecony nagle .!.
Rzecze ciepłym i miłym
Mi i Ci głosem ładnie :

Przywróćmy mu .!.
KSZTAŁT
Właściwy .!.
NAS .