O szczęście nie pojęte .!.

O szczęście nie pojęte!

Tyś Sam odnalazł mnie!

By zgubić na zawsze

Odwiedzając we śnie

I uciekając

Jak dziki zając

Ode mnie nagle

Jakbym była Twym

Niebezbieczeństwem

Trędowatym

By zgubić nas

Na zawsze na jawie

O nie mylę się!

Bo tylko na chwilę!

By cierpiątkiem

Uszlachetnić duszę

Oczyszczając ją

By przyjąć na nowo

Nas na jej łono

Odradzając się

W piękniejszej

Miłosnej formie

Bo czasami

Przesilenie

Między nami

I wtedy dozujesz

Odrzucając mnie i się

Na przeciwległy brzeg

Naszych serc

By odnowiło się uczucie

Jak podcinając włosy

By lepsze wyrosły

W niebogłosy

Więc z dala od się

Patrzymy na się

Odrzuceni

Choć złączeni

Duszy sercem

Patrzę na Cię

Im mniej tym więcej

Słabość siłą

Pustka pełnością

Bardziej w niej

Czuję Cię

Gdy nie ma Cię

Jesteś bardziej

Przy mnie

Choć boleśniej

Czy rozumiesz mnie?

Człowieczy Boże??

Co zesłany

Zstąpiłeś jak Anioł

Taki ładny

Czujesz mnie

I ja to śnię tętnem

Myśli mej na jawie

O Cię w mej głowie

Obok Cię przy Twym

Pełnym pustostanie

Dusza przezroczem

Nikłością ulotną

A jakże absolutem

Pełnością całą i stałą

Czyli niby osobno sami

A jednak tak to razem trwa

Na rannej tratwie trwamy

Duszy katusza ma i twa

Niema nasza modlitwa

Serc drżących cicho

♡ Niemą histerią ♡