Relacjons

*

Milcząc milczę

Przetrzymuję bólu krzyk

Nie móc nic wydobyć

Na żaden akt się zdobyć

Milcząc przetrzymuje bólu krzyk

Poprzez brak, ciągły czegoś brak

Obezwładniona przez jarzmo codzienności,

W której ciało parać się musi

Dusza bez winy się w nim dusi

Lecz z winą odwieczną

W ciele nieustającej ciemnicy

Chcąc wydobyć swe jasności

Musze zwalczać marazm swej istoty

W sposób dość przebiegły

Nie prosty.

a4, węgiel, pastele

Przerwać milczenie

Ukoić duszy mej pragnienie

Jest mym celem.

a4, węgiel, pastele, świecówki

Pozitiv relacjon:

Radość

Lżej na duchu od razu się robi

I na twarzy jest ci miły

Nawet mroźny powiew wiatru 

Promienie nie dokuczają

Nie oślepiają ocząt twych

Są przyjazne krople deszczu

Obmywające lice Twe

Przemęczone lecz zwycięskie!

Krokiem lekkim muskasz ziemię

Że z łoskoty lekko ona tobą trzęsie

A na majestatycznym niebie

Szare chmury w dość przewrotnym tempie

Rozstępują się na widok Ciebie!

Słońce w swej godności pozostaje

Nie skruszone a wdzięczne

Wydając radość- bucha płomieniami!

Jakby na Twą cześć.

W ruch wprawione liście

Liście drżące tak jakby twą pracę

Oklaskujące.

Drzew konary błękit odchylają wieki

W swojej ciszy podziw dla Cię

Wyrażają.

Zwierzęta małe czy duże

Ustępują z drogi lecz nie z trwogi

A pod wrażeniem dla twego człowieczego dzieła!

Wszyscy naraz nisko pokłon składają!

Czyli przyroda jest wdzięczna

Taka jej natura jest!

Tylko Ci ludzie jakby obojętni

W swym świecie zatopieni

W swej niewiedzy zanurzeni

Nadal trwają nic nie podziwiają.

Czy nic nie widzą?

Czy zapomnieli?

Bo tylko na to zważają

By z drogi nie zboczyć

Bezpiecznie przez swą drogę się przetoczyć

- bez trwogi.

Spełniając domniemany obowiązek.

Prą obłudą wrą obłudnie Panie Janie!

A ja nie!

A jak ciemnica nastała z kosą białą

Przed oczętami im podyndała

(Sumienia zadrżały im w popłochu! (z Mech „Piłem z diabłem…))

I się opamiętali nagle ci co byli w amoku...

A życie stało się nagle lżejsze i jaśniejsze

Serce spokojniejsze

Postawa z gracją wyprostowana

Bez napięcia i sztywności w mięśniach

Poprzez pracy ciężar,

Znoszonej zawsze z całych sił wytrwale

Bóle wszelkie poszły w odstawkę

A ich oczom zsunęły się klapki

I prawda nastała!

Ku radości w odrodzeniu

Cały świat się śmieje!

U boku Boga Sprawiedliwie

Została wręczona nagroda!

Lecz kto zwycięzcą- to się okaże

W następnym tego świata wymiarze!

Kto zbawiony tam lub tylko tu.