Wolska czasza

Wyjść czy zostać?

Rozpacz rozrywa lice

Bolesnym startem wiatru

Przecina to co było stałe

Na kawałki nieszczęśliwie rozedrgane!



Opuścić się jeszcze nie chcę!

Ani zapuścić;0

W nicość

Do czego skłania i składa się me tworzywo

a4 papier, pastele,węgiel,ołów

Jestestwo przedstawia się niezrozumiale

Tocząc walkę nieustannie

Aby wytrwać tu na ziemi

Złapać godność na jej szczycie

Musze zejść pomiędzy siebie

W przestworzach swoistych

Przetworzonych zdolności

Zejść poniżej siebie

Od optymistycznego skoku

Ku rozpaczy w pesymizmie

Drogą do celu

Środkiem złotym wyśrodkować
Wśród złego wydźwięku

Szansę rozerwalną pochwycić

Optymistycznego głosu

Walcząc poniżej siebie

Się odnajdę!

Z tego opętańczego transu

Wyswobodziłem się !

O jejciu!

Ale co dalej?

Czy nie lepiej w sobie drzemać?

Skoro teraz

nic nie ma?

Żart!

Bo jest i będzie!

Zawsze i wszędzie!

I ja w to wierzę!



 A wy jeśli jeszcze nie?

To uwierzycie tak czy inaczej!

Bo sens bez sensu sens

Jest. Nawet gdy go nie ma.

Jest. Zawsze coś o 1 mniej lub i więcej

Jest.  Zawsze nadzieja i będzie!

I ja w to wierzę!



 I wy też uwierzycie!
 Jeśli nie teraz to prędzej czy później !
Bo?

Bez sens sensu i sens bezsensu sensem

Jest. I będzie zawsze i wszędzie!

To przemiesza się pędząc zrobi swe!*

*...(patrz następny wiersz pt. „Czy sen czy jawa”).