Na ławeczce

Fajny jest ten świat

Fajny jest ten świat

Dla nas przeznaczony

W zasięgu ręki oddalony

Przez nasz egoizm niweczony

Fajny jest ten świat
Co obok tętni kolorytem bez nas

W zasięgu ręki oddalony

Przez nasze próżniactwo niweczony

Fajny jest ten świat

Gdy zahukani w jego wstydliwych odmętach

W zasięgu ręki oddalony
Przez nasze lęki niweczony

Czeka…

Bo wystarczy nagle powstać!

Przerwać ową skazę i odważnie

Dla nas stworzoną wejść w Oazę!

Tak mi dopomóż Bóg

Jak i wam.

Perpetuum mobile

Korzystamy z jego darów!

Jego samego-

serca dobroczynnego.

Korzystamy z jego darów!

Jego samego-

centralnie umiejscowionego.

Korzystamy z jego darów!

Jego samego-

powszechnie widzialnego.

Korzystamy z jego darów!

Jego samego-

samotnego i rozgrzanego.

Z jego darów korzystamy!

a jego samego nie dostrzegamy.

A korzystamy.

Z naszej bezmyślności

Z naszego zapominalstwa

Jego wpływami się napawamy

w Jego energię obrastamy

w obraz na naszym ciele.

Z Jego wpływów korzystamy.

A kim dla niego więcej-niźli biorcami?

Co mu w wdzięczności-wyrządzamy-że?

Z jego wpływów korzystamy.

On pulsuje- bez interesu

tak jak inne boże dary.

Kto jest wdzięczny-temu wdzięczność

Kto doceni- temu docenę

Ofiaruje

W rozrzewnieniu, nie łzami naszymi

Ale Jego jaśniejącymi-odnogami.

Zaleje.

W przyjacielskim tonie

W braterskim geście.

Ale-nie!

Odczytujemy jego znaki-

nie zawsze-akuratnie.

A korzystamy.

Czy umiejętnie?

Nad tym się nie zastanawiamy

Bo czasu braknie przez szatańskie nagabywanie.

Umiejętnie.

Radujemy się-pośród swoich

przyziemności.

Rozpaczam -pośród swoich

marności.

Wzbogacając je

Z Jego darów korzystając.

On dobudowuje

to co szatan ujmuje.

Z całej uczuciowości do nas-

On dowartościowuje nas.

W miłości, w samotności

Przyświeca.

W tęskności niepomiernej-

każdemu z nas.

On bije!

nas.

Ognistymi łzami!

Pragnie byśmy zwrócili-nań-

uwagę.

On bije!

nas.

Jaśniejącymi odnogami!

Co jeszcze chłodne- bo?

Nie dotarły do nas jego głosy

Jeszcze bezbarwne- bo nie zalane

krwawym, ziemskim- chaosem.

W bacznej obserwacji

tak góruje samotnie nad nami.

Nad tymi co?

Korzystają z jego darów.

A jego samego mając w poważaniu.

A4 papier, świecówki, ołówek

Wielki bełt ludzkości!

To co było czyste nagle się zaćmiło!

Niebo wszelakimi barwami się wypełniło!

I nastała ulga-

z rozpalonej różowości

nagle spadła temperaturka

Jego gama emocjonalna.

I surowizna w swej okrasie-

wiatrem na przebłaganie wstydu

rozpacza głośnym tchnieniem

Rozrzedzając nasze egzystencjały.

Zagłuszające Jego do nas wołanie-

Czcze działania- chaos szatański.

I nic z tego, że zaraz opuści swe królestwo!

Naznaczając niebo ciemnicą bezradności

Na letarg skazując nas.

W mroku wątpliwości pogrąży.

Za ignorancji- piętno nasze

Swym zachodem nas ukaże.

W mozole, w swym magicznym mozole

Swym wschodem nagrodzi nas

Bo jest dobry i łaskawy taki jego schemat

Opuszczając ciemnicy otchłanie-

Wychylając nam ponownie swe oblicze jaśniejące

W mozole, w swym magicznym mozole

Co zwyczajem Jego jest.

Wstydem oblicze przyobleczone-

w chmury zapuści .

Opuszczając okaz naszej chaotyczności rutynowej

Gdzie sensu-nie bez sensu nie ma.

Gdy kolej rzeczy jest nawet wtedy gdy jej nie ma.

Czy to jest ten cały kram-jarzma?

Ciężkiego i zaskakującego-

Dla ludzkości i nie ludzkości?

Wraz z każdym jego objawieniem

Wraz z każdym jego rutynowym tchnieniem

W imię całej tej maszyny obrotności

Perpetuum mobile!

Wraz z każdym wychylenia-wschodem

Wraz z każdym ujścia-zachodem

Od Niego dla nas- daru przywileju
Dnia i nocy

Perpetuum mobile!