Na parniku

Co czuję .?.

Czuję Sata szczucie
wnętrza mego prucie
serce w poniewierce
wielkiej tarką tarte
rozjątrzone takie
mi kołacze
a dusza dyszy
lęku jękiem kuje mnie.

Tak zabawia się Sata .!.

Krwawię jego kwasem
przeżarta
łzawię jego jadem
nażarta.

Precz .!.
i nie dręcz
mnie Sata
który wbijasz się
we mnie każdego dnia
czyniąc mogiłę i kiłę
z mego świata .!.