Smuteczek na pieńku

100/70, brystol, tech. mix.

Smuteczek na pieńku siedzi

wydalając z usteczek

jęku jęki 

lęku jęki

jęku lęki brzęki

ocząt obrzęki 

mgła

nogi spuchniętej

kłoda

krzyż bolesny

cegła

jakieś wydalone

jęki lęku brzęki

jakieś popierdolone

słyszy je tylko ten jedyny

Pan umiłowany.

Już tego nie odzyskam !!!

cały wiersz na żywo

natchnieniem pisany 

jednym tchnieniem

przez jeba.... szatanaaaaa

zniwelowany został nagle

prze pana 

prze padało

w niwecz precz !

co było dalej ???

ON tylko wie !

Ten JEDYNY

PAN UMIŁOWANY.

zostało

zostałam

rozpuszczona w otchłani

jakby ktoś spuścił wodę...

i tymi jękami 

hasam sobie

otchłani 

której nie znam

której nie znamy

a w której się babramy

tymi jękami

wyrzucając z usteczek

jęki niemej męki

czarnej męczarni

a czasem barwnej

i czasem się zderzamy

łącząc się w pary 

się odnajdujemy

i razem pląsamy

razem tym samym

oddychamy

bo po tym samym

się przechadzamy

i czasem podobnie jadamy

i inne w tej otchłani

to nie to 

już nie dam rady 

było ładniej 

co było dalej?

zderzamy się! 

wirując 

tańcując

tymi jękami

obijamy się o się

nic nie czując

lub czując

mijamy się

szczując się

na tej samej

orbicie

rozpuszczam się!

zaraz wybuchnę!

rozpływając 

po posadzce się

na kawałki 

rozlatując się!

we śnie

już mnie 

Morf łapie

do Cię docierając

wytężonymi cząstkami

tymi jękami w tej otchłani

i jak

robal

i jak

wąż

czy

ślimak

po brzuchu

ślimacząc

myślą się

i sercem

co w artymi 

tętni mi

pełzając

łzawiąc.

to nie to...

ale słonko

zaraz 

uśmiechnie się

promykiem Ci mi

i będzie lepiej?

Ono o tym zawsze wie 

dlatego uśmiechu promykiem

głaszcze co dzień mnie i Cię .

100/70, brystol, tech. mix.