Pokomp się .!.

Idź!

Pokomp się ze mną!
W skrzący blask trzask!
W wodny las nęcący
Dziko w taflę skacz!

W ożywczą głębinę!
Co wszelaką winę
Z nas zmyje

Że staniemy się
Nowi i czyści
Tylko dla się!

Skacz jak delfin szalony!
Wybijając się swawolnie
W wysokie nieboskłony!

Czyniąc w powietrzu
Panu Najwyższemu
Godne pokłony

Popisując się przed Nim
Swą akrobacją
Dając Mu z siebie wszystko

Mając na grzbiecie mnie
Wyciągamy ku Niemu dłonie
W podzięce za się!
Serdecznie

Tak przedzierajmy się!
W rzeczną krainę
Seledynowo bursztynową
Taflę przebijając żwawo

Do dna do cna!
Do wonnego bagna!
Płyń ze mną do mety!
Tylko Ja i Ty o rety!

Leć koniku morski!
Przejażdżkę utniemy nową
Czyniąc szczęśliwą minę
Ktòra smęki i urazy z niej zmyje

Zanurzmy się!
W rześkość
Po samą kość
W lekkość duchem
W nieważkość odpłyniemy
I popłyniemy my przed się
Nie wiadomo gdzie na oślep
Opatulając się duchem ściśle
Epatując emocją się wzniośle
Gdzie serce słońca rośnie
I pulsuje wrzącym tętnem
Emocji mocnej rytmem
Wyznaczając drogę Nam
W cudowny a miłosny raj
Nieznany Wam.